خواه از دنيا
از زندگي
از مردم
گاه حتي از خويش !
نشود خوشدل با هيچ زبان !
نشود سرخوش با هيچ نوا !
نكند رغبت بر هيچ كتاب
نه رسد باده به دادش
نه برد راه به دوست
راست ، گويي همه غم هاي جهان در دل اوست !
چه كند آنكه به او اين همه بيداد رسد ؟
اشك از چشمانم ريخت و از چشمان خيسم فهميدي كه عاشقت هستم
حس كن آنچه در دلم ميگذرد ، دلم مثل دلهاي ديگر نيست كه دلي را بشكند
تو كه باشي چرا ديگر به چشمهاي ديگران نگاه كنم ،
تو كه مال من باشي چرا بخواهم از تو دل بكنم
وقتي محبتهايت ، آن عشق بي پايانت به من زندگي ميدهد چرا بخواهم زندگي ام را
جز تو با كسي ديگر قسمت كنم ، چرا بخواهم قلبم را شلوغ كنم؟
همين كه تو در قلبمي ، انگار يك دنياي عاشقانه در قلبم برپاست
عشقت در قلبم بي انتهاست
همين كه تو در قلبمي بي نيازم از همه كس ،
تو را ميخواهم و يك كلام فقط تو را ، همين و بس!
دلم بسته به دلت ، هيچ راهي ندارد حتي اگر مرگ بخواهد مرا جدا كند از قلبت
ديگر تمام شد ، تو در من حك شده اي، اي جان من ،تو همه چيز من شده اي!
از نگاهت خواندم كه مرا ميخواهي ، از آن نگاه شد كه در قلب مهربانت گم شدم ،
تا خواستم خودم را پيدا كنم اسير شدم ، تا خواستم فرار كنم ، عاشقت شدم!
از نگاهت خواندم تو هماني كه من ميخواهم ، آنقدر پيش خود گفتم ميخواهت ،
كه آخرسر تو شدي مال من ، شدي يار و عشق بي پايان من
از نگاهت خواندم ، چند سطر از شعر زندگي را ...
نگاهم كردي و خواندي آنچه چشمانم مرا ديوانه كرده است ،
و آخر فهميدي كه قلبم تو را انتخاب كرده است
چه انتخاب زيبايي بود ، از همان اول هم دلم به دنبال يكي مثل تو بود ،
و اينك پيدا كرده ام تو را ، تويي كه ديگر مثل و مانندي نداري،
در قلبت جز من ، جايي براي كسي نداري!
كه دختران آن هرزه شده اند
پسران هرزه پرست
من امروز ايستادم و براي ايستادنم هزاران بار افتادم
چه كسي مي گويد كه گراني اينجاست؟
دوره ارزاني است
شرافت ارزان ... تن ارزان و دروغ از همه چيز ارزانتر
تن مرد و نامرد يكيست
زمان مي گذرد تا بداني مرد كيست
اگر توانستي هر شب يك جـــزء
نشد ... نيم جـــزء
نشد ... يك حـــزب
نشد ... دو صــفحه
نشد ... يك صفحه قرآن بخوان
اگر هم يك شب حال قرآن خواندن نداشتي
قـــرآن را بــردار ، باز كن ، چند لحظه نگاه كن ، ببــوس و بعد بـــرو و بخواب
◄ اما بــي قـــرآن نمــان ...
♥•٠·
ماجراي ذوالفقار، از يكي از جنگ هاي صدر اسلام نشأت مي گيرد. جنگ احد يكي از...
ديگري گفت : خداوند براي وضو دست را از آرنج مي داند پس بايد از آرنج قطع شود.
معتصم هم گفت چون بعضي دست را از انگشتان تاشانه ميدانند، بهتر است دست را تا شانه قطع كنيم.نظر تو چيست ابو جعفر(امام جواد)؟ديگران حكم صادر كردند و تو هم شنيدي.
همه اشتباه كردند . بايد فقط انگشتانش قطع شود.چون كف دست از هفت جا ، جايگاه سجده است و جايگاه هاي سجده مال خداست. ما نمي توانيم به جايگاه هاي سجده آسيبي برسانيم.
همه شان ساكت شدند.
زني در حال عبور او را ديد او را به داخل فروشگاه برد وبرايش لباس و كفش خريد گفت:مواظب خودت باش.......
كودك به چشم هاي زن خيره شد وگفت:
ببخشيد خانم شما........
شما خدا هستيد؟
زن لبخند زد وگفت: نه..........
من فقط يكي از
بنده هاي خدا هستم.
كودك گفت : مطمئن بودم با او نسبتي داريد........
گاهي ديده ايد كساني را كه بخاطر نسبت داشتن با شخص بزرگي مباهات ميكنند؟!
به راستي چه افتخاري بالاتر از اينكه مابا خدانسبت داريم؟!
انسان ها خدا نميشوند اما ميتوانند خداگونه باشند
و انسان خداگونه كارهاي خدايي ميكند
بايد كه مهربان بود
بايد كه عشق ورزيد
زيراكه زنده بودن
هر لحظه احتماليست ...........
گفت:كسي دوستم ندارد.مي داني كه چه قدر سخت است، اين كه كسي دوستت نداشته باشد؟
تو براي دوست داشتن بود كه جهان را آفريدي ، حتي تو هم بدون دوست داشتن...
خدا هيچ نگفت.
گفت:به پاهايم نگاه كن! ببين چقدر چندش آور است.چشم ها را آزار مي دهم
.
دنيا را كثيف مي كنم. آدم هايت از من مي ترسند. مرا مي كشند .براي اين كه زشتم. زشتي جرم است.
خدا هيچ نگفت.
گفت :اين دنيا فقط مال قشنگ هاست. مال گل ها و پروانه ها. مال قاصدك ها .مال من نيست.
خدا گفت:دوست داشتن يك گل،دوست داشتن يك پروانه يا قاصدك كار چنداني نيست.
اما دوست داشتن يك سوسك ، دوست داشتن "تو"كاري دشوار است.
دوست داشتن ، كاريست آموختني و همه كس،رنج آموختن را نمي برند.
ببخش، كسي را كه تو را دوست ندارد،زيرا هنوز مومن نيست.
مومن همه را دوست مي دارد.زيرا همه ؛از من است و من زيبايم چشم هاي مومن جز زيبا،نمي بيند. زشتي
در چشم هاست.آن كه بين آفريده هاي من خط كشيد،شيطان بود.
حالا قشنگ كوچكم!نزديك تر بيا و غمگين نباش.
جبهه ي مخالف ؛نوح پيغمبر خدا را خطاب كرده گفتند:تو فقط مانند يكي از ما مردم،بشري و اگر خدا اراده كرده بود پيغمبري بفرستد فرشته ميفرستاد تا به حرف او گوش كنيم ودعوتش را قبول....
دختــــر : 17_ 32
پســـر شگفت زده : اين چـــه نوع شمـــــاره ايست؟
دختــــر: قــــرآن ســـوره 17 آيه 32
اين بتها نام هاي مختلفي داشتند：ود,سواع,يعوق و نسر.اين بتها را طبق دستور ناداني خويش و جلوه دادن هوا و هوس براي اجتماع خود در نظر گ فته بودند تا آنها را پرستش كنند.خدا نوح را كه مردي خوش بيان و شيرين زبان بود و عقلي شايسته و حلمي فراوان داشت براي ارشاد آنان فرستاد....
نوح از نعمت صبر در مقابل لجاجتها و قدرت پاسخ دادن به استدلالها بهرمند و از روشهاي اقناعي آگاه بود.
نوح اين ملت را بسوي خدا دعوت كرد ولي اعتنايي نكردند.به آنان اعلام خطركرد,خود را به كوري و كري زدند.ثواب خدا را براي آنان تشريح كردتا ميل به كارهاي خوب پيدا كنند ولي انگشتان خود را در گوشهاي خويش گذاشتند وكوچكترين توجهي به نوح نكردند.اما نوح به مباحثه ومجادله با آنها پرداخت با آنان از راه صبر و خوشرفتاري و حلم وارد شد.كلمات شيرين خود را برايشان بيان كرز اما ضعف ايمان آنان اميد نوح را ضعيف نساخت و نگذاشت نااميدي به قلبش راه يابد بلكه كوششش در ابلاغ رسالت خويش افزايش يافت.
نوح روز و شب ,مخفي و آشكار ,آنان را بسوي خدا دعوت كرد فكر آنان را به رمز وجود و ايجاد كاءنات ：شب تاريك,آسمانستاره دار ,ماه شناور و خورشيد درخشان متوجه ساخت.
نوح فكر آنان را به زميني كه از ميان آننهرها جاريست و در ميان آن كشاورزي و محصول زمين رشد پيدا ميكند,با بياني فصيح و برهاني صحيح سوق داد.درباره خداي يكتا و قدرت پراكنده عجيب او برايشان سخن گفت.
...
امروز…
دم غروب…
وقت اذان…
دلم را با اشك آب دادم
رو به قبله خواباندمش
يك…
دو…
سه…
تمام شد!
ديگر بهانه ات را نمي گيرد!!