وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا ﴿۲﴾
و هر كس تقواي الهي پيشه كند
خداوند راه نجاتي براي او فراهم ميكند. (۲)
وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ
فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا ﴿۳)
و او را از جائي كه گمان ندارد روزي ميدهد،
و هر كس بر خداوند توكل كند كفايت امرش را ميكند،
خداوند فرمان خود را به انجام ميرساند،
و خدا براي هر چيزي اندازهاي قرار داده است.
"سوره طلاق"
خداوند متعال در آيه 152 سوره بقره مي فرمايد:
«فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ». يعني: «پس به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم، و شكر مرا گوئيد و كفران (در برابر نعمتها) نكنيد».
ما خيلي موقع از مواقع به خودمون ميگيم انگار خدا ما رو فراموش كرده و به يادمون نيست. ولي در واقع بايد اين سوال رو بايد از خودمون بپرسيم كه چقدر به ياد خدا هستيم تا خدا به يادمون باشه؛ اين ماييم كه خدا رو فراموش كرديم.
آيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَنْ تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِنْ نَخيلٍ وَ أَعْنابٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُ فيها مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ وَ أَصابَهُ الْكِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفاءُ فَأَصابَها إِعْصارٌ فيهِ نارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذالِكَ يُبَيِّنُ اللهُ لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ
آيا كسى از شما دوست دارد كه باغى از درختان خرما و انگور داشته باشد كه از پاى درختان آن، نهرها بگذرد، و براى او در آن (باغ)، از هر گونه ميوه اى وجود داشته باشد، و در حالى كه به سنّ پيرى رسيده و فرزندانى ناتوان دارد; گردبادى (شديد)، كه در آن آتش (سوزانى) است، به آن برخورد كند و (شعله ور گردد) و بسوزد؟! (همين طور است حال كسانى كه انفاقهاى خود را، با ريا و منّت و آزار، باطل مى كنند.) اين چنين خداوند آيات خود را براى شما آشكار مى سازد; شايد بينديشيد (و راه حق را بيابيد)!
سوره بقره آيه 266