گفته بودي درد دل كن گــــــــــاه با هم صحبتي
كو رفيق راز داري؟ كــــــــــــــو دل پرطاقتي؟
شمع وقتي داستانم را شنيد آتش گـــــــــرفت
شرح حالم را اگر نشنيده باشي راحتـــــــــــي
تا نسيم از شرح عشقم باخبر شد، مست شد
غنچهاي در باغ پرپر شد ولي كــــــــو غيرتي؟
گريه مي كردم كه زاهد در قنوتم خيره مــــــــاند
دور باد از خرمن ايمان عــــــــــــــــــــاشق آفتي
روزهايم را يكايك ديدم و ديـــــــــــــــدن نداشت
كاش بر آيينه بنشيند غبار حســـــــــــــــــــرتي
بسكه دامان بهاران گل به گل پژمرده شــــــــد
باغبان ديگر به فروردين ندارد رغبتــــــــــــــي
من كجا و جرئت بوسيدن لبهاي تـــــــــــــــــــو
آبرويم را خريدي عاقبت با تهمتـــــــــــــــــــــي