لعنت به عدو كه روح تقوا را كشت
ايمان و كمال و عشق و معنا را كشت
باز آ و بگير انتقامي سنگين
از آنكه ز راه ظلم زهرا را كشت.
غرقاب غمم دگر مرا ساحل نيست
جز اشك فراق ديگرم حاصل نيست
اي مرگ بيا! كه زندگي كردن من
بي فاطمه جز خوردن خون دل نيست
چو مي اُفتد به چشمم گاهواره
نفس مي گردد از غم پُر شماره
الهي كاش محسن در برم بود
نمي شد قلبم از كين پاره پاره